Aile anlatmakla bitmez. Her kelimenin bir anlamı vardır; ya aile demek, anlamların en önemlisi, anlamların en çokluğu, belki de hayatın ta kendisi, geleceği, dünü, bugünü, toplumun varoluş sebebidir. Öyle ki İsa Suresi'nin ilk âyetinde de işaret buyrulduğu üzere bu kurumun başta gelen amacı, sağlıklı nesiller yetiştirmek suretiyle insan soyunun devamına katkıda bulunmaktadır. Hz. Peygamber sallallahu aleyhi ve sellem de bu hususa vurgu yapmıştır (İbn Mâce, "Nikâh", 1). Hz. Peygamber, aile bireylerinin haklarını ihmal etmek pahasına nâfile namaz kılmaya, oruç tutmaya vb. ibadetler yapmaya bile izin vermemiştir (Buhârî, "Savm", 55). Sözlük anlamı olarak aile, aralarında evlilik ve kan bağına dayanan bir bağ olan anne, baba, çocuklardan ve kardeşlerden oluşan bir birliktir. Öyle bir yerdir ki sağlıklı bir hayat inşa etmenin en temel noktasıdır. Aile bilincinin önemi, toplumun genel ahlak yapısı açısından da son derece önemlidir. Son yıllarda ailenin çatısının yıkıldığını düşünüyorum.Sizce de haksız mıyım? Bu dünya düzeni dedikleri şeyin içinde kaybolup gidecekmişiz gibi... Ve en temel, bizi biz yapan değerlerimizi birer birer yok ediyorlar; üstelik bunu bize yaptırıyorlar. Kendi ellerimizle sonumuzu hazırlıyoruz, insanlığın sonunu hazırlıyoruz. Tarihten bugüne bizi var eden tüm değerlerimizin üstünde nasıl da haince oynuyorlar. Bizler de, "Bize bir şey olmaz" gibi içi boş cümlelerle bir buhran içinde yaşayıp gidiyoruz. Ah ailem, ah güzel ailem... Sıcak soba etrafında sohbetlerimiz, sofra bezi üzerinde bir sini içinde yenilen hıngel ile gelen güçlü bağlarımız. Ah bizim bayramlarımız... Ah bizim ana baba saygımız. Ah bizim konu komşu hatrımız. Ah bizim kardeş kanımız... Kör olduk, sağır olduk. Kendimize bile... Hani aile her şeydi, hani aile çok şeydi. Biz şimdi kimsesiz, bir şeysiz mi kaldık? Aynı çatı altında hayatı tanımaktır aile. Ne oluyor bizlere? Ne oluyor bu anne babalara? Ne oluyor bu evlat diye bağrımıza bastığımız canlarımıza?

Aileyi çökerttiniz mi, toplumu çökertirsiniz. Ne birlik kalır ne beraberlik... Şimdi her zamankinden daha fazla sarılmak lazım birbirimize. Yeniden oturmalıyız o sofranın etrafında. Kurban olmalıyız annemizin ayaklarının altına... Evladını sarıp sarmalayan analar, babalar olmalı... Sıcak bir tas çorba bizi mutlu etmeli mesela... Hadi, hadi nolur bulalım bizi biz yapan değerlerimizi, inanalım yeniden hayatın en güzel yerinin aile ocağı olduğuna... Sahip çıkalım bizlere, geleceğimize... Umutla bakalım neslimize... Hadi ne olur aile olalım... Bir olalım... Kandıramasınlar bizleri, oynayamasınlar çocuklarımızla. Koparamasınlar bizi bizden. Et tırnaktan ayrılmasın. Bu lanet olası LGBT bizim karşımızda duramasın. Alamasınlar çocuklarımızın geleceğini... Yıkamasınlar inancımızı... Ayıramasınlar bizi Allah yolundan... Çünkü orası karanlık, çünkü orası batak, çünkü orası mutsuzluk... Çünkü orası cehennem... Ah ailem, cennet kokulu ailem... Ah benim, bacasından mutluluk tüten ailem..