Gazze... Çocuk çığlıklarının bomba seslerine karıştığı, insanlık onurunun yerle bir olduğu kutsal bir coğrafya. Her gün yeni bir hastanenin yerle bir edildiği, annelerin çocuklarının cansız bedenlerini toprağa verdiği bu topraklar, yalnızca Filistin'in değil, tüm insanlığın vicdanının sınandığı bir yer haline geldi. Her gün sabah haber sayfalarına korkuyla girip "Acaba bugün hangi zulümle baş ediyorlar?" diye baktığım bir yer oldu Gazze. Daha bu sabah bir hava saldırısı ile 80 kişi daha can verdi. İnsanlar yaşamaya(!) devam ederken bir yandan da çoğu kadın ve çocukların oluşturduğu yerleşim bloğunu hedef alıp katliamlarına bir yenisini daha eklediler. İsrail hala yılmadan vurmaya devam ediyor. Vefat sayısının 46 binlere yükseldiği Gazze'de her gün masum kanlarıyla sulanan bir soykırım ağacı yetişiyor.

İsrail'in bir yılı aşkındır süren bombalamaları, yalnızca binaları değil, insanlık onurunu da hedef alıyor. Gazze'de vurulmayan bir hastane, okul, ev kalmadı. Yaralı çocuklar sedyelerde değil, molozların altında. Yaşamak için çırpınan bir bebek, bir annenin gözyaşları arasında hayata tutunmaya çalışıyor. Bu sahneler bir savaşın değil, bir soykırımın kanlı yüzünü gösteriyor.

Hangi adalet anlayışı, bir çocuğun yüzündeki korkuyu haklı gösterebilir? Hangi güç, bir hastaneyi yerle bir etmeyi meşru kılabilir? Oysa ki savaşın bile bir ahlakı, bir sınırı vardır. Ama Gazze'de bu sınır çoktan aşıldı. Burada ölüm sıradan, acı alışılmış, sessizlik ise bir utanç perdesi gibi her yana yayıldı.

Bombaların altındaki Gazze, yalnızca Filistin'in değil, mazlum coğrafyaların bir aynası. Bu ayna, insanlık onurunun paramparça halini bizlere gösteriyor. Dünyanın dört bir yanındaki sessizlik ise bu trajediyi daha da derinleştiriyor. Suskun kalmak, bu vahşete ortak olmak değil midir?

Bombaların altında yalnızca binalar değil, insanlığa olan inancımız yerle bir oluyor. Ama unutma eli silahlı katil! Attığın her bomba bugün bir vicdanı sustursa da her yıkıntının altından bir direniş filizlenir. Her çocuk çığlığı, adaletin bir gün mutlaka yerini bulacağına dair bir yemin gibidir.

Gazze ağlıyor, ama dünya duymuyor. Ancak bir gün, bu sessizlik yerini çığlıkların yankılarına bırakacak. Çünkü insanlık bu utancı sonsuza kadar taşıyamaz. Mazlumun gözyaşı asla yerde kalmaz, bir gün mutlaka hakkını bulur.

Gazze'nin yaraları, insanlığın utancıdır. Bu utancı silmek ise hepimizin boynunun borcudur. Çünkü Gazze susarsa, insanlık da susar. Ve o gün, hepimiz kaybederiz.